مدح و مرثیۀ حضرت زین العابدین علیه‌السلام در کوفه
تو خطبه خواندی و ملائک پر درآوردند بر منـبر کـوفه مگـر پـیغـمبـر آوردند! یک عمر مولا گفت در کوچه چه شد آخر در شهرِ کـوفه دست‌بـسته حیدر آوردند آغـاز شد خـطبه پس از نام رسـول الله پس سردرآوردند که با خود سر آوردند لحنِ علیِّ ابن حسین ابن علی این است افـتاده‌انـد از پا اگـر چه لـشکـر آوردند بر دست و پای تو غل و زنجیرهایی بود که دستشان با هر دعـای تو بَر آوردند دیدنـد مثل مـادرت ساکـت نخواهی شد بر روی نیزه پیش روی تو سر آوردند عالَـم فدای گریه‌هایـت حـضرتِ سجـّاد در چشـم‌هایت ندبه را با کـوثر آوردند |